كيك ذا بوكيت , ده تعبير انجليزى بيتقال لما حد يموت فيقولوا " هى كيك ذا بوكيت " , فيلم ذا بوكيت ليست أو قائمة الدلو بيتكلم عن قائمة الأشياء اللى بتتمنى تعملها فى حياتك قبل ما تموت أو قبل ما تركل الدلو على حد التعبير الأنجليزى , الفيلم بطولة اتنين من أكبر الممثلين فى أمريكا جاك نيكلسون ومورجان فريمان ويكمن تستغرب لما تشوف الأتنين كأبطال الفيلم على الأفيش وخصوصا ان الفيلم ده مختلف جدا فمثلا مورجان فريمان اللى أتعودنا نشوفه فى الأفلام الأمريكيه فى دور الرجل الذى يعرف كل شئ أو جاك نيكلسون اللى أتعودنا نشوفه فى أفلام الحركه والأثاره , الأتنين اجتمعوا بطريقه غريبه عشان يعملوا فيلم هادى جدا وأحداثه ناعمه جدا أول ما الفيلم يبدأ ها نلاقى مورجان فريمان بصوته اللى يعتبر الصوت النموذجى للراوى , الفيلم رقيق جدا وأحداثه ها تخليك تمشى معاه بسلاسه وأحداث هاديه جدا وموسيقى تصويريه رائعه وأداء عبقرى من أتين ممثلين عباقره مش ها تحس بالوقت غير لما تلاقى الفيلم خلص , جاك نيكلسون ومورجان فريمان بكل خبرتهم بيقدموا فيلم فعلا جدير بالمشاهده بيقدموا قصة اتنين مختلفين عن بعض فى كل حاجه مافيش حاجه واحده تجمعهم غير انهم همه الاتنين مصابين بالسرطان ومستنين الموت فا بيقرروا انهم يعملوا لائحه بكل الحاجات اللى عايزين يعملوها قبل الموت , برغم فكرة الموت فى الفيلم وكل الكلام عن الموت فى الفيلم , مع ذلك الفيلم من أوله لأخر دقيقه فيه هو دعوه للحياه دعوه للأمل دعوه أننا نشوف الأمل والتفائل فى كل حاجه حوالينا , دعوة لأننا نحاول نستمتع بالحاجات الى فى ايدينا واللى احنا مش بنهتم بيها وبنفضل ندور على السعاده فى حاجات ما نملكهاش فى حين ان كل حاجه احنا عايزينها بتبقى فى ايدينا فعلا فى الناس اللى أحنا نهمهم والناس اللى يهمونا , كل واحد لو بص جواه وجمبه ها يلاقى كل حاجه ممكن يحتاجها عشان يكون سعيد , مش لازم تتعب وتدور بعيد أوى عشان تلاقى السعاده وهيه معاك أصلا .
فيه جمله بيقولها مورجان فريمان عن ازاى ممكن نعرف قد ايه كنا ناجحين فى حياتنا بيقول ( يجب أن تقيس نفسك بالناس اللذين يقيسون أنفسهم بك ) أو بمعنى أن قد ايه انت كنت مؤثرفى حياتك دى حاجه تتوقف على كم الناس اللى أثرت فيهم ومدى الأثر اللى سيبته جواهم , الفيلم بأسمه المتعلق بفكرة الموت هوه بكل بساطه دعوه للحياه .
فيلم جميييل وتعليقك عليه زاده جمال
ردحذففعلاً دعوه للحياة